rozdział 2 - Ludzie to tylko pieprzone laleczki na sznurkach , a w nich ja :(

  Kiedy weszłam do mojego nowego domu doznałam szoku ,wszystko było w nim przepiękne ,kolory obrazy  ,po chwili otrząsnęłam się z niego i postanowiłam zanieść ,rzeczy do mojego pokoju  zwiedzając przy tym pozostała cześć domu , gdy już znalazłam się w pokoju  ,postanowiłam ze się rozpakuje ,układałam staranie wszystkie rzeczy na łóżku wyciągając je z walizki , miałam   manie na.

Perfekcyjnie ułożone rzeczy nic nie mogło być porzucane, po nie całych dwóch godzinach wszystko było wypakowane i ułożone w szafie ,wpadłam wtedy na pomyśl by teraz udać się trochę na miasto .

Wiec pobiegłam się szybko przebrać ,kiedy już wybrałam odpowiedni zestaw ,biegiem zeszłam na dół .zabierając  przy tym mojego iphona  przy tym ubierając moja beisbolówke ,zamknęłam jeszcze tylko drzwi i udalam Się na zwiedzanie miasta .kiedy tak szlam pięknymi uliczkami miasta który w dzień jak także w nocy był przepiękny , robiło się coraz ciemniej cały dzień spędziłam spacerując caly czas myśląc nad jednym któro nie dawalo mi spokoju .

Czy ja sobie tu sama poradze ,jak mam zyc , mam nadzieje ze jakos będę musiala ale pociesza mnie fakt ze już za dwa tygodnie przyjedzie do mnie moja kochanna siostra i zaczniemy wszystko od początku obie .wracajac do domu kupilam pare rzeczy do mieszkania po 30 min bylam już swoim domu  zamykając przy tym drzwi na klucz ,rozkładając wszystkie zakupy spożywcze które zdozylam

Przy okazji zrobic ,udalam się na góre do swojego pokoju ,przebrałam się szybko w pizadzame i zgasilam światło siadając na łozku pod kadra patrzac wprost na okno które tonęło w deszczu ,kiedy  

Tak siedziałam wszystkie wspomnienia z dzieciństwa wróciły od kiedy pamiętam w moim zyciu było beznadziejnie , mala dziewczynka szukajaca szczescia i miłosci  wtedy tak myślałam ze będę własnie ta szczesliwa mała dziewczynka która sobie wymyśliłam ale tak nie było w moim calym zyciu przez 18 lat doznalam tylko smutku ,cierpienia ,i strachu przed zyciem które tak naprawde nie było moje , tak naprawde przy kims moi rodzice udawali ze  jestesmy szczesliwa i kochajaca się rodzina a kiedy wychodzil ktos od nas to znowu wracala ta cholerna rutyna ,nie chciałam takiego zycia , rodzice

Traktowali mnie jak przedmiot który jak im się   znudzi można odstawić ,tak było ze mną przez pierwszy rok mojego życia  byłam mała kochana dziewczynka ale później wszystko się zmieniło ,kiedy ja dorastałam a dokładnie ukończyłam 14 rok życia oni zaczęli często wyjeżdżać , i do późna pracować , a ze mną zostawała moja opiekunka , z roku na rok wyzbywałam się emocji ,miłości , i szczęścia to stawało się dla mnie nie realne , bo kto by pomyślał kto pokocha lub kto polubi taka dziewczynę jak ja

Która urtracila w zyciu wszystko nawet emocje ,teraz od zawsze ukrywam prawdziwa twarz przed osobami nie znanymi bo nie chce by mi współczuli , nie chce po prostu litości , moje rany sa głębokie

I wątpie by ktos był wstanie mnie naprawił i wypełnił te rany miłością i szczęściem prawdziwym , bo ludzie  czasami sa fałszywi którzy będą cie wstanie Niszczyc ,ale ty za wszelka cenę będziesz chciała z nimi wygrac  ,mam nadzieje ze ja tez  teraz  będę wstanie wygrać walkę,  walkę na cale Zycie oo

Tak naprawde tylko o siebie i swoje Zycie  , z taka Myśla i łzami  po prostu zasnęłam . 

*********************************************************************************

przepraszam ze taki krótki ale nie mialam czasu by napisac dłuszy ,nastepnym razem postaram sie napisac dłuszy 

wasza Bloger-ka